انسان ها اکنون در سیستم های ستاره ای دیگر زندگی می کنند
به لطف توانایی ما برای سفر با سرعت نزدیک به نور، سفر بین ستاره ای در این مدت به شدت افزایش می یابد.افزایش سرعت ویندوز 10
سکونت‌گاه‌های سیارات منظومه‌های ستاره‌ای دور تاکنون توسط هزاران انسان و ماشین زندگی می‌کنند. این سیستم های ستاره ای عبارتند از:
- آلفا قنطورس که بیش از 4 سال نوری از ما فاصله دارد
- ستاره بارنارد که حدود 6 سال نوری از ما فاصله دارد
- و گرگ 359 که حدود 8 سال نوری از ما فاصله دارد
بسیاری از سفینه‌های فضایی در این سفرها توسط موجوداتی با هوش عمومی مصنوعی یا هوش فوق‌العاده اداره می‌شوند، اما درصد کمی شامل خلبانان انسان است. این خلبانان انسان به طور معمول ترانسانیانی هستند که بدن و مغزشان به شدت تغییر یافته است. در واقع، بدن آنها ممکن است کاملا مصنوعی باشد. این انسان ها برای کنار آمدن با سفرهای طولانی بسیار مجهزتر از انسان های طبیعی و غیر ارتقا یافته هستند. احتمال زنده ماندن این فراانسان ها در محیط های خشن در سیارات دیگر نیز بسیار بیشتر است.
غلاف‌های خواب زمستانی با اتصال به تجربیات واقعیت مجازی برای سفرهایی که چندین سال طول می‌کشد استفاده می‌شوند.
زمانی که سفینه‌های فضایی حاوی انسان به این سیارات دوردست می‌رسند، از فناوری ماده قابل برنامه‌ریزی برای ساختن انواع مختلف ساختمان‌ها در آن سیارات نسبتاً سریع استفاده می‌شود.
و تا این لحظه، دورترین فضاپیمای اکتشافی به بیش از 50 سال نوری از زمین رسیده است.
زمین می تواند در برابر سیارک ها محافظت شود
ده ها لیزر بر روی سیارات و قمرها در سراسر منظومه شمسی ساخته می شوند تا از برخورد یک سیارک یا دنباله دار به زمین جلوگیری کنند.
در بسیاری از موقعیت‌ها، انسان‌ها می‌توانند یک برخورد احتمالی از یک سیارک را تشخیص دهند که پیش‌بینی می‌شود ماه‌ها یا حتی سال‌ها در آینده اتفاق بیفتد.نمایشگر گوشی های هوشمند
انسان ها اکنون در سیستم های ستاره ای دیگر زندگی می کنند
به لطف توانایی ما برای سفر با سرعت نزدیک به نور، سفر بین ستاره ای در این مدت به شدت افزایش می یابد.افزایش سرعت ویندوز 10
سکونت‌گاه‌های سیارات منظومه‌های ستاره‌ای دور تاکنون توسط هزاران انسان و ماشین زندگی می‌کنند. این سیستم های ستاره ای عبارتند از:
- آلفا قنطورس که بیش از 4 سال نوری از ما فاصله دارد
- ستاره بارنارد که حدود 6 سال نوری از ما فاصله دارد
- و گرگ 359 که حدود 8 سال نوری از ما فاصله دارد
بسیاری از سفینه‌های فضایی در این سفرها توسط موجوداتی با هوش عمومی مصنوعی یا هوش فوق‌العاده اداره می‌شوند، اما درصد کمی شامل خلبانان انسان است. این خلبانان انسان به طور معمول ترانسانیانی هستند که بدن و مغزشان به شدت تغییر یافته است. در واقع، بدن آنها ممکن است کاملا مصنوعی باشد. این انسان ها برای کنار آمدن با سفرهای طولانی بسیار مجهزتر از انسان های طبیعی و غیر ارتقا یافته هستند. احتمال زنده ماندن این فراانسان ها در محیط های خشن در سیارات دیگر نیز بسیار بیشتر است.
غلاف‌های خواب زمستانی با اتصال به تجربیات واقعیت مجازی برای سفرهایی که چندین سال طول می‌کشد استفاده می‌شوند.
زمانی که سفینه‌های فضایی حاوی انسان به این سیارات دوردست می‌رسند، از فناوری ماده قابل برنامه‌ریزی برای ساختن انواع مختلف ساختمان‌ها در آن سیارات نسبتاً سریع استفاده می‌شود.
و تا این لحظه، دورترین فضاپیمای اکتشافی به بیش از 50 سال نوری از زمین رسیده است.
زمین می تواند در برابر سیارک ها محافظت شود
ده ها لیزر بر روی سیارات و قمرها در سراسر منظومه شمسی ساخته می شوند تا از برخورد یک سیارک یا دنباله دار به زمین جلوگیری کنند.
در بسیاری از موقعیت‌ها، انسان‌ها می‌توانند یک برخورد احتمالی از یک سیارک را تشخیص دهند که پیش‌بینی می‌شود ماه‌ها یا حتی سال‌ها در آینده اتفاق بیفتد.نمایشگر گوشی های هوشمند
کسب و کار سازگار با محیط زیست